Αλλά κάτεχε ότι μονάχα κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θα ‘χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο.
Οδυσσέας Ελύτης
Ο Οδυσσέας Ελύτης, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Οδυσσέας Αλεπουδέλης, γεννήθηκε το 1911 στο Ηράκλειο της Κρήτης και σπούδασε νομικά στην Αθήνα και φιλολογία στη Σορβόνη (Παρίσι). Ταξίδεψε σε πολλές χώρες της Ευρώπης και στην Αμερική. Έζησε μερικά χρόνια στο Παρίσι και αντιπροσώπευε την Ελλάδα σε διεθνή συνέδρια.
Δημοσίευσε ποιήματα, μελέτες και κριτικές στα κυριότερα περιοδικά και εφημερίδες. Έχει υποστεί την επίδραση των Γάλλων σουρεαλιστών. Έγραψε ανισοσύλλαβους, ανομοιοκατάληκτους και με χωρίς μέτρο στίχους, οι οποίοι διακρίνονται για την ελευθερία της σκέψης, το πλάτος της φαντασίας και τοη μεταφορική έννοια των εκφράσεων. Ωστόσο τα νοήματα του είναι διαυγή με έντονο λυρισμό.
Τιμήθηκε με Α' Βραβείο ποίησης για το "Άσμα Ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας" και για το "Άξιον εστί", που μελοποιήθηκε από το Μίκη Θεοδωράκη. Τιμήθηκε και με το βραβείο Νόμπελ. Είναι ο δεύτερος έλληνας που το πήρε μετά από το Σέφερη.
Έργα του είναι: "Προσανατολισμοί", "Οι κλεψύδρες του αγνώστου", "Οι σποράδες","Ήλιος ο πρώτος", "Άσμα Ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας", "Άξιον εστί", "Έξη και μια τύψεις για τον ουρανό" κ.α. Επίσης, μετάφρασε ξένους λυρικούς ποιητές και δραματικούς συγγραφείς. Ποιηματά του μεταφράστηκαν στα γαλλικά.
Αλλά κάτεχε ότι μονάχα κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θα ‘χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο.
Οδυσσέας Ελύτης
Νυν η ταπείνωση των Θεών
Νυν η σποδός του Ανθρώπου
Νυν Νυν το μηδέν
και Αιέν ο κόσμος ο μικρός, ο Μέγας!
(οι τελευταίοι στίχοι του «Άξιον εστί»)
Οδυσσέας Ελύτης
Όπου και να θολώνει ο νους σας
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό
και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.
Οδυσσέας Ελύτης
Με τι πέτρες τι αίμα και τι σίδερο και τι φωτιά είμαστε καμωμένοι ενώ φαινόμαστε από σκέτο σύννεφο.
«Ήλιος ο Πρώτος»
Οδυσσέας Ελύτης
Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας
ο πετροπαιχνιδιάτορας
λίγο το στόμα του άνοιξε
κι ευθύς εμύρισε άνοιξη.
Οδυσσέας Ελύτης
Ναι, ο Παράδεισος δεν ήταν μια νοσταλγία.
Ούτε, πολύ περισσότερο, μια ανταμοιβή.
Ήταν ένα δικαίωμα.
Οδυσσέας Ελύτης
Έχοντας ερωτευτεί και κατοικήσει αιώνες μες στη θάλασσα έμαθα γραφή και ανάγνωση.
Οδυσσέας Ελύτης