Το κάλλος παντός επιστολίου συστατικώτερον.
(Η ομορφιά είναι η καλύτερη συστατική επιστολή)
Αριστοτέλης
Ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους της αρχαιότητας, ο Αριστοτέλης, γεννήθηκε το 384 π.Χ. στα Στάγιρα της Χαλκιδικής. Σε ηλικία 18 ετών κατέβηκε στην Αθήνα όπου φοίτησε στην ακαδημία του Πλάτωνα, του οποίου η διδασκαλία επέδρασε βαθειά στη μόρφωσή του. Το 343 π.Χ. τον κάλεσε ο βασιλιάς Φίλιππος της Μακεδονίας να διδάξει το γιο του Αλέξανδρο, δεκατριών τότε χρόνων. Ο Αριστοτέλης δέχτηκε και επί έξι χρόνια περίπου διαπαιδαγώγησε τον Αλέξανδρο. Το 335 π.Χ. ξαναγύρισε στην Αθήνα και ίδρυσε δική του σχολή το Λύκειο. Η σχολή εκείνη αργότερα ονομάστηκε "Περιπατική", επειδή υπήρχαν σε αυτές στοές περιπάτου για τους μαθητές.
Ο Αριστοτέλης είναι ο μοναδικός φιλόσοφος, ο οποίος μελέτησε, ερεύνησε, ερμήνευσε και διαφώτισε όλα τα φαινόμενα και γεγονότα, όλα όσα μπορούσαν να μάθουν οι άνθρωποι της εποχής του.
Το έργο του είναι εγκυκλοπαιδικό, ενώ το φιλοσοφικό του σύστημα συνέχεια της σωκρατικής και της πλατωνικής φιλοσοφίας και ανάγεται σε ενιαία θεωρία περί σύμπαντος. Η αριστοτελική φιλοσοφία έχει ως βάση την εμπειρία. Θεωρείται ο πατέρας της λογικής καθώς διατύπωσε τη θεωρία περί συλλογισμού, σύμφωνα με την οποία το μέσο για την απόκτηση μιας νέας γνώσης είναι ο επιστημονικός συλλογισμός. Ο συλλογισμός αποτελείται από κρίσεις και κάθε κρίση από έννοιες. Το ύψιστο αγαθό που επιδιώκει κάθε άνθρωπος είναι κατά τον Αριστοτέλη η ευδαιμονία, όχι με την έννοια του πλούτου ή της ηδονής, αλλά με την έννοια της ψυχικής αγαλλίασης. Η ευδαιμονία κατά τον Αριστοτέλη είναι η άσκηση της αρετής. Στην απόκτηση της αρετής μπορούμε να φτάσουμε με τη συνεχή άσκηση. Δεν αρκεί μόνο να γνωρίζουμε τους ηθικούς νόμους, αλλά και να τους εκτελούμε. Για το σχηματισμό ηθικών αρετών, απαραίτητη είναιη φρόνηση. Μόνο ο συνετός άνθρωπος είναι το μέτρο της αρετής, όπως και την ευδαιμονία του μπορεί να την πετύχει μέσα στην κοινωνική συμβίωση.
Ο Αριστοτέλης έφυγε από τη ζωή το 322 π.Χ. στη Χαλκίδα.
100 διάσημα αποφθέγματα και γνωμικά του Αριστοτέλη
Δεν είναι κακό να νομίζει κανένας ότι διαθέτει κάτι. Είναι φυσικό να αγαπάει κάποιος τον εαυτό του. Μόνο ο εγωισμός πρέπει να κατακρίνεται, δηλαδή, όχι το να αγαπάς τον εαυτό σου, αλλά το να τον αγαπάς περισσότερο από όσο πρέπει.
Αριστοτέλης
Η πενία πολλών εστιν ενδεής, η δ’ απληστία πάντων.
(Η φτώχεια είναι έλλειψη πολλών πραγμάτων και η απληστία όλων)
Αριστοτέλης
Υπεροχής επιθυμεί η νεότης, η δε νίκη υπεροχή τις.
(Η νεότητα επιθυμεί την υπεροχή, και η νίκη είναι ένα είδος υπεροχής)
Αριστοτέλης
Πόλις εστί κοινωνία πολιτών πολιτείας.
(Η πόλη (–κράτος) είναι η ένωση των πολιτών με βάση το πολίτευμα)
Αριστοτέλης
Είμαστε όλοι φίλοι των ευτυχούντων, ενώ των δυστυχούντων δεν είναι φίλος ούτε ο πατέρας.
Αριστοτέλης
Όμοια γάρ ως επί το πολύ τα μέλλοντα τοις γεγονόσι.
(Τα περισσότερα απ’ αυτά που θα γίνουν στο μέλλον είναι ίδια μ’ αυτά που έχουν γίνει)
Αριστοτέλης
Εκ του βίου κράτιστόν εστιν υπεξελθείν ως εκ συμποσίου, μήτε διψώντα, μήτε μεθύοντα.
(Το καλύτερο είναι από τη ζωή να αποχωρήσεις όπως από ένα συμπόσιο: ούτε διψασμένος ούτε μεθυσμένος)
Αριστοτέλης
Ουδέν διαφέρει ή μη κείσθαι ή μη χρήσθαι τους νόμους.
(Σε τίποτα δεν διαφέρει το να μην υπάρχουν νόμοι από το να μην εφαρμόζονται οι νόμοι)
Αριστοτέλης